Een paar jaar geleden schreef ik dit artikel dat ik ‘brief aan mijn oudste dochter’ noemde. Ze zou op dat moment bijna naar de middelbare school gaan. Een mijlpaal natuurlijk – die kon ik niet zomaar voorbij laten gaan zonder wat semi-wijze woorden van haar papa...
Bijna 12 jaar
Bijna 12 ben je… en straks moet je de wereld aankunnen. Het leek gisteren dat je als klein, hulpeloos wezentje op mama’s buik werd gelegd en dat wij nu de zorg moesten dragen voor je. Heel veel flesjes, luiers, knuffels en ligakoeken later is het moment gekomen dat je bijna naar de middelbare school gaat.
Een enorme stap vooruit voor jou en voor ons, als ouders, wéér een stapje terug. Loslaten. Totdat we niets anders zijn dan toeschouwers van het leven dat jij zelf in handen hebt. Maar zover is het gelukkig nog niet.
Je bent al heel wijs en zelfs al een beetje volwassen, maar je moet ook nog zoveel leren. En als je naar me luistert, wíl ik je die dingen ook leren.
Wat ik je wil leren
Ik wil je vertellen dat je krullen er niet uitgekamd hoeven worden. Je hoeft niet te lijken op iemand die je van T.V. kent. Je bent mooi zoals je bent, zelfs wanneer je niet gelooft dat veel mensen jaloers zijn op je prachtige haarbos.
Ik wil je vertellen dat je niet uit de kleren hoeft om geliefd te zijn. Dat een selfie van je gezicht veel mooier is dan één van je achterkant. En dat je nooit, maar dan ook nooit mag denken dat het normaal is hoe er in muziekvideo’s met vrouwen wordt omgegaan (Hellooo Jason Derulo – I’m talking to you!)
Ik moet je leren dat er slechte mensen op de wereld zijn. Mensen die anderen het licht in de ogen niet gunnen. Mensen die anderen misbruiken of zelfs vermoorden omwille van… ja, van wat eigenlijk? Ik wil je dit helemaal niet leren, maar het moet. En met tegenzin zal ik het doen. En ik zal je weerbaar maken tegen deze mensen. Zodat je op je hoede bent, zonder dat het licht in je oogjes óók dooft voor mensen die wél staan voor wat goed is.
Je bent prachtig zoals je bent
Ik wil je leren dat je niet met de massa mee hoeft te lopen. Al ben ik hier in jouw geval eigenlijk niet bang voor. Ik vind je mooi met je zwarte lippenstift, ook al durf je het nu nog niet buitenshuis te dragen. Je hebt de stijl van je moeder en het staat je zo mogelijk nóg mooier dan haar.
Je bent prachtig met je netkousen, legerkisten en t-shirt van Nirvana. (en niet als mode accessoire, maar omdat je écht gek op Kurt Cobain bent!) Je bent prachtig wanneer je mijn overhemd draagt. Je bent prachtig wanneer je je niks aantrekt van de mode.
Meisje, ik zal je leren dat je moet opkomen voor je idealen, zelfs als dat betekent dat je alleen staat. Dat je altijd moet kiezen wat rechtvaardig is, ook al is de wereld om je heen nog zo krom.
En… ik wil je vooral leren dat je moet genieten. Van je jeugd. Van je leven. En van alle mooie dingen die de wereld te bieden heeft. En dat je alles wat je hoort in twijfel mag trekken en tot je eigen conclusies mag komen. Zélfs wanneer je vader het zegt.