‘Het cirkeltje is weer rond’, had er natuurlijk in goed Nederlands moeten staan. Maar het Engelse ‘we’ve come full circle’ heeft toch net iets meer gewicht. Waar ik het over heb? Dat is het volgende…
Misschien had je het al gezien, maar waarschijnlijk ook niet (want serieus: wie houdt zich bezig met dit soort onbenulligheden?) …de URL van mijn Facebookpagina is veranderd van /antilliaanseten naar /jurinoignacio. Dat is iets kleins, maar voor mij voelt het toch als ’n hele stap om — na Instagram — ook accountnaam op dit laatste en grootste social media account te veranderen naar die van mij.
Van /antilliaanseten naar mijn eigen persoon
Want /antilliaanseten, dat “was ik” al sinds 2012. En op den duur ging ik me er ook écht mee identificeren. Gek is dat hè, aan de ene kant kon ik me er best over opwinden als mensen dachten dat ik de hele dag in de keuken sta en alleen maar over eten kan denken en praten. Aan de andere kant was dat natuurlijk keihard mijn eigen schuld. Wie kiest dan ook ‘antilliaanseten’ als gebruikersnaam?
Toen we bijna ’n decennium geleden begonnen met de website en Facebookpagina leek ons dat de perfecte naam. Duidelijk, geen fratsen, men weet meteen waar het hier om gaat: lekker Antilliaans eten. Snacks, taarten, hoofdgerechten. Gewoon al het lekkers van Aruba, Bonaire en Curaçao. Dat dat zo’n storm zou lopen hadden wij zelf niet durven dromen. Mensen begonnen het account te volgen en al gauw waren we met duidenden, tienduizenden en uiteindelijk meer dan honderdduizend!
En gaandeweg bouwden we met ’n flink aantal van die volgers echte relaties op. Reacties, mails, persoonlijke verhalen… alles kwam voorbij en op den duur begonnen we mensen echt te leren kennen. Dat ging natuurlijk dubbel zo hard wanneer we ze in het echt ontmoetten op een evenement of bij een workshop. En ook de mensen die zelf niet reageerden op onze posts herkenden me hier en daar op straat. Met daarbij standaard de vraag: “Ben jij niet die van Antilliaans Eten?”
De tweedimensionale mens
En daar ging het weleens mis. Want als ik dan op social media iets persoonlijks zette waren er altijd wel ’n paar mensen die reageerden met: “ga jij nou maar terug de keuken in als je geen volgers wilt verliezen” of “hou jij je nou maar bezig met het eten“. Heel irritant, echt. En ik snap het wel – het is heel gemakkelijk om een plaatje in je hoofd te maken van een tweedimensionaal persoon. Zo iemand die ’s ochtends opstaat en ’s avonds naar bed gaat en alle tijd daar tussenin besteed aan één bepaald iets.
Churandy Martina is de hele dag aan het rennen (dat is ‘ie niet), Elvis Presley was de hele dag aan het zingen (dat was ‘ie niet) en Jurino staat de hele dag in de keuken (ook niet dus). We zijn allemaal personen met meerdere interesses en een opvattingen. Niemand is zó tweedimensionaal dat hij de hele dag maar aan één ding denkt.
Maar ik geef het toe: ik had dat imago ook deels zelf gecreëerd door mezelf zo te identificeren met de term die ik als gebruikersnaam had. Dat moest dus anders. Als ik wil dat mensen me als persoon zien, dan zal ik de naam van een persoon moeten hebben. Gewoon mijn eigen naam dus. En zo kwam het dat ik deze wijziging en tijdje geleden al op Instagram doorvoerde en nu dus ook op Facebook.
Full circle: bloggen deed ik al vóór Antilliaans Eten
Wat veel mensen niet weten is dat ik al een blog had voordat ik begon met het schrijven over Antilliaans eten. Al vijf jaar eerder schreef ik op mijn eigen domein (in het Engels) over minimalisme, mindset en eenvoud. En hoe wij dat als gezin toepasten. Ik had leuke lezers en mocht mijn eigen helden — waaronder Leo Babauta en the Minimalists — interviewen voor artikelen. Heel leuk allemaal, al heeft de blog uiteindelijk de weg geruimd voor de receptensite.
Wat ik daarmee wil zeggen is eigenlijk gewoon dat ik méér kan dan over eten schrijven. En ik ben van plan om dat ook weer op te pakken – te beginnen in deze ‘food for thought’ categorie op Soulfood.nl!
Hoe nu verder…?
Ga ik me dan niet meer bezig houden met eten en recepten delen? Integendeel! Daar blijf ik natuurlijk lekker mee doorgaan, want ik heb nog véél meer ideeën voor lekkere gerechten! Maar zo nu en dan schrijf ik dus ook over wat anders. Over ouderschap, over mijn persoonlijke leven. Over mijn relaties met anderen of mijn opvattingen over het leven.
Full circle dus! Blijf je meelezen? Dat zou ik echt geweldig leuk vinden! (en natuurlijk komen die lekkere recepten ook gewoon nog langs!)